| Beata |
| Właściciel psa |
|
| |
| Dołączył: 14 Sty 2007 |
| Posty: 2 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
|
|
 |
|
 |
|
(Mł.Ch. TYTUS Bohemia Thalset - [link widoczny dla zalogowanych])
WZORZEC FCI
Standard FCI Nr 330
KRAJ POCHODZENIA: Irlandia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 27.01.2001
PRZEZNACZENIE: Najbardziej pożądany towarzysz i przyjaciel w domu i na polowaniu. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest hodowany przede wszystkim jako pies myśliwski. Przedstawiony poniżej standard rasy powinien być interpretowany głównie z tego punktu widzenia i wszyscy sędziowie na wystawach są zobowiązani oceniać prezentowane psy przede wszystkim od strony ich użytkowości.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 7 - WyżłySekcja 2.2 - Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Seter.Wymagane próby pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Seter Irlandzki wyodrębnił się jako rasa prawdopodobnie w końcu XVII wieku. Poza Irlandią mało kto wie o istnieniu dwóch ras Seterów Irlandzkich. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest niewątpliwie rasą starszą, z której w wyniku świadomej, selektywnej hodowli wyewoluował seter o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Kiedy na początku drugiej połowy XIX wieku Setery Irlandzkie pojawiły się na ringach wystawowych, było wiele nieporozumień odnośnie ich właściwego umaszczenia. W końcu XIX stulecia jednolicie czerwony Seter Irlandzki usunął w cień Setera Czerwono-Białego, który stał się tak rzadki, że sądzono iż wyginął. W latach dwudziestych XX w. czyniono wysiłki mające na celu odtworzenie rasy. Do roku 1944 liczebność Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego wzrosła na tyle, aby możliwe było utworzenie klubu rasy. Obecnie przedstawiciele tej rasy pojawiają się dość licznie na irlandzkich wystawach i Field Trialsach. Współcześnie działający Klub Towarzystwa Prób Pracy i Wystaw Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego powstał w 1981 r. Dzięki jego staraniom oraz kierowaniu rozwojem rasy, jest ona obecnie dobrze ustalona zarówno w kraju pochodzenia jak i za granicą. Seter Irlandzki Czerwono-Biały z powodzeniem konkuruje na Field Trialsach z innymi rasami wyżłów. Istnieje już dość znaczna liczba Championów Field Trialsów i Championów Wystawowych tej rasy.
WYGLĄD OGÓLNY: Mocny, harmonijnie i proporcjonalnie zbudowany, nie ociężały. Bardziej atletyczny niż szlachetny. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest hodowany głównie jako pies myśliwski i powinien być oceniany przede wszystkim od strony użytkowości.
ZACHOWANIE I TEMPERAMENT: Arystokratyczny, żywy i inteligentny. Sprawia łagodne i przyjazne wrażenie, pod którym wyraźnie wyczuwalne jest zdecydowanie, odwaga i żywiołowość. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest niezwykle przyjacielskim, niezawodnym i łatwo uczącym się psem myśliwskim.
GŁOWA: Szeroka, proporcjonalna do wielkości ciała.
Mózgowa część czaszki: Wysklepiona, bez wyraźnego guza potylicznego, charakterystycznego dla czerwonego Setera Irlandzkiego. Stop: Wyraźny.
Twarzowa część czaszki:
Kufa: O wyraźnych liniach, graniasta.
Szczęki: Równej lub prawie równej długości.
Uzębienie: Prawidłowe, pożądany zgryz nożycowy, dopuszczalny cęgowy.
Oczy: Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, okrągłe, lekko wypukłe. Spojówki niewidoczne.
Uszy: Osadzone na poziomie oczu, wyraźnie z tyłu głowy i ściśle do niej przylegające.
SZYJA: Umiarkowanie długa, bardzo muskularna lecz nie gruba, lekko wygięta, bez śladu podgardla.
TUŁÓW: Mocny i muskularny.
Grzbiet: Powinien być silny i dobrze umięśniony.
Klatka piersiowa: Głęboka, o dobrze wysklepionych żebrach.
OGON: Umiarkowanej długości, nie sięgający poniżej stawu skokowego, mocny u nasady i zwężający się wyraźnie ku końcowi. Nie zakręcony. Noszony na poziomie linii grzbietu lub nieco poniżej.
KOŃCZYNY: Dobrze umięśnione i ścięgniste, o mocnej kości.
Kończyny przednie:
Łopatki: Ustawione wyraźnie ku tyłowi.
Łokcie: Swobodne, nie skierowane na zewnątrz ani na zewnątrz.
Podramiona: Proste i ścięgniste, o mocnej kości.
Śródręcze: Mocne.
Kończyny tylne: Szerokie i mocne; od biodra do stawu skokowego długie i muskularne.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Skierowane ku dołowi, nie zwrócone do wewnątrz ani na zewnątrz.
Śródstopie: Umiarkowanie długie, mocne.
Stopy: Zwarte, z obfitym owłosieniem między palcami.
RUCH: Żywy, pełen gracji, wydajny. Daleki wykrok w kłusie. Głowa noszona wysoko, kończyny tylne prowadzone płynnie i z dużą siłą. Oglądane z tyłu kończyny przednie i tylne (poniżej stawu skokowego) powinny poruszać się prostopadle do podłoża, nie krzyżując się ani przeplatając.
SZATA:
Włos: Długie, jedwabiste i delikatne włosy, zwane frędzlami, porastają tylną stronę kończyn i zewnętrzną powierzchnię uszu. Obfite owłosienie występuje również na bokach, rozciągając się na przedpiersie i spód szyi. Wszystkie frędzle powinny być proste, przylegające i nie kędzierzawe; dopuszczalna jest jedynie lekka falistość włosa. Ogon powinien być ozdobiony obfitym piórem. Na pozostałych częściach ciała włos powinien być krótki, przylegający i nie kędzierzawy.
Umaszczenie: Podstawowym kolorem jest biały z jednolicie czerwonymi łatami (stanowiącymi wyraźnie odgraniczone plamy). Obydwa kolory powinny być maksymalnie żywe i lśniące. Cętkowanie, lecz nie dereszowatość, jest dopuszczalne na części twarzowej, stopach, na nogach przednich do wysokości łokcia, a na tylnych do stawu skokowego. Cętkowanie na innych częściach ciała, jak również dereszowatość i drobne nakrapianie są niedopuszczalne i stanowią wadę dyskwalifikującą.
WZROST:
Wysokość w kłębie: Psy: 62 cm - 66 cm Suki: 57 cm - 61 cm
Waga: 25-34 kg
WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia odchylenia.
WADY POWAŻNE: Psy i suki nie mieszczące się w podanych granicach wzrostu.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
psy wykazujące agresję
samce nie posiadające dwóch normalnie rozwinętych jąder
jakkolwiek cętkowanie (ale nie dereszowatość) jest dopuszczalne na części twarzowej, stopach oraz na nogach przednich do wysokości łokcia, a na tylnych do stawu skokowego, to cętkowanie, dereszowatość i drobne nakrapianie na innych częściach ciała jest niedopuszczalne i stanowi wadę dyskwalifikującą.
UWAGA: Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.
(TYTUS Bohemia Thalset)
(TYTUS Bohemia Thalset & JARDA Rysi Wykrot)
OPIS
Seter irlandzki czerwono-biały nieco różni się od setera irlandzkiego. Jego uszy są wyżej osadzone, szersze i krótsze. Włos na kończynach i ogonie jest również nieco krótszy, budowa ciała zaś bardziej masywna i krępa niż u jego mahoniowego kuzyna.
Myśliwi bardzo chwalą cechy użytkowe setera czerwono-białego, jest on dużo bardziej wytrzymały niż seter irlandzki maści jednolicie mahoniowej, szybszy i bardziej uległy niż seter szkocki gordon. Seter czerwono-biały jest psem przyjacielskim, posłusznym, inteligentnym i lubiącym pracę. Jest psem wrażliwym i ekspansywnym, toteż jego szkolenie nie jest sprawą prostą. Warto zdać sobie z tego sprawę wybierając go jako psa do towarzystwa. Potrzebuje poza tym dużo ruchu.
Seter irlandzki czerwono-bialy jest psem bardzo eleganckim, o budowie atlety. Miłośnikom tych psów przypada zazwyczaj do gustu jego elegancka sylwetka i piękna czerwono-biała sierść. Skłoniło to wielu hodowców do ukierunkowania hodowli na piękny wygląd zewnętrzny.
Jeżeli chodzi o umaszczenie, to biel i czerwień powinny być wyraźnie od siebie oddzielone, niepożądane są zbyt liczne barwne cętki na białym tle oraz maść dereszowata.
Seter irlandzki jest prawdziwie rasowym psem o budowie atlety. Szuka w galopie z wysoko uniesiona głowa, co sprawia, że nadaje się przede wszystkim do pracy w polu, choć radzi sobie również doskonale w lesie i na bagnach. Jest psem wrażliwym, a szkolenie jest sprawą prostą (oczywiście są wyjątki). Warto zdać sobie z tego sprawę wybierając go jako psa do towarzystwa. Potrzebuje poza tym dużo ruchu. Konieczne jest również czesanie długiego i jedwabistego włosa.
Jeśli chodzi o porównanie charakteru setera jednolitego i czerwono białego, to ten drugi jest zdecydowanie bardziej arystokratyczny, żywszy i szybciej sie uczy, a co za tym idzie jest z nim mniej problemów wychowawczych. Sprawia łagodne i przyjazne wrażenie, pod którym wyraźnie wyczuwalne jest zdecydowanie, odwaga i żywiołowość. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest niezwykle przyjacielskim, niezawodnym i łatwo uczącym się psem myśliwskim. Mocny, harmonijnie i proporcjonalnie zbudowany, nie ociężały. Bardziej atletyczny niż szlachetny. Seter Irlandzki Czerwono-Biały jest hodowany głównie jako pies myśliwski i powinien być oceniany przede wszystkim od strony użytkowości. No i oczywiście pragne też zauważyć, iż większość seterów irlandzkich jednolitych jest już nastawiona typowo na wystawy, a o prawdziwym powołaniu tego psa czyli polowaniach mało kto pamięta. Profesjonalny sędzia oceniający na wystawie, zauważy, że gdy powieje mocniej wiatr to pies typowo użytkowy zareaguje, zacznie węszyć, widać ruch nozdrzy, natomiast typowy wystawowiec, będzie stał nieruchomo jakby nie miał w sobie życia... Oczywiście nie twierdze, że takie są wszystkie setery, ale z tego co widac ostatnio na wystawach to coraz więcej jest takich właśnie seterów.
A porównując charakter czerwono białego do gordona, to powiem tyle, że gordon jak sie uprze to juz tak zostanie... natomiast ten pierwszy jest bardziej uległy.
Jest proporcjonalnie zbudowany, atletyczny, silny,aktywny, pełen energii, impulsywny,szybki w reakcji, odpowiedzialny, niezawodny ,odważny, wszechstronnie utalentowany pies myśliwski, bardzo dobry węch, radosny ,inteligentny, bystry, przywiązany bezgranicznie do własciciela, wrażliwy, łagodny, przyjacielski ,cudowny kompan dzieci pod każdym względem zarówno dla niedoświadczonych właścicieli,dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, chętnie wychowuje się z innymi psami, ale równie dobrze sam.
czujność – bardzo dobra
zdolność do obrony – niska, ale zależna od charakteru psa (zdarzają się i takie oryginały które obcemu nie pozwolą wejsc na ich teren i nawet smakołykiem ich się nie da przekonac. Gdy upatrzą sobie "podejrzaną" osobę, będą szczekac i warczec dopóki ta osoba nie zniknie im z oczu.)
łatwy w utrzymaniu – regularne czesanie, dbanie o uszy.
wymaga dużo ruchu i spacerów bez smyczy, ale dostosowuje się do każdych warunków, pod warunkiem stawiania mu umysłowych zadań
może żyć prawie w każdym terenie i klimacie. Mimo iz kazdy mówi, ze setery nie nadają sie do domu jest to nieprawda. Seter nie bedzie sprawiał kłopotów w domu o ile zapewni sie mu odpowiednią dawke ruchu.
długość życia – 10-15 lat
wielkość miotu – 4-10 szczeniąt
(TYTUS Bohemia Thalset)
HISTORIA
Istnienie w Irlandii czerwonych i czerwono-bialych seterow udokumentowane jest juz w wieku XVII. Niejaki W. Marr uwaza tego mahoniowego irlandczyka za najstarsza i najczystsza rase seterow, poniewaz jest on najmniej ze wszystkich podobny do spaniela. Chociaz seter irlandzki budowa ciała bardzo przypomina pointera, Irlandczycy sa przekonani, ze nigdy nie doszlo do skrzyzowania obu tych ras.
Nazwa irish setter pojawila sie po raz pierwszy dopiero w roku 1803 w czasopismie "Veteran Sportsmen". Bardzo wychwalano wtedy cechy uzytkowe tych psow. Niestety setera irlandzkiego spotkal ten sam los, co setera angielskiego. Stopniowo stal sie psem wystawnym i utracil swoje cechy uzytkowe. Niektorzy bardzo ubolewali z powodu przemiany psa uzytkowego w zwierze wystawowe. Wyjatek stanowily nieliczne hodowle.
Az do końca XIX wieku istnialo mniej wiecej tyle samo psow czerwonych i czerwono-bialych. Pozniej jednak odmiana mahoniowa stala sie znacznie liczniejsza. Jest to w glownej mierze zasluga psa o imieniu Palmarstone. Ten mahoniowy samiec z biala waska strzalka zdobyl tytul championa i byl czesto wykorzystywany jako reproduktor. W ciagu swojego 14-letniego zycia pokryl bardzo wiele suk i doskonale przekazywal swoje cechy potomstwu. Gdy Palmerstone padl, hodowcy kojarzyli ze soba jego potomstwo. Jako, ze jest on przodkiem wielu wspolczesnych seterow irlandzkich, mozna go uznac za wlasciwego zalozyciela rasy.
Dzis mozemy przypuszczac, że bialo-czerwona odmiana setera stanowi prawdopodobnie odmiane pierwotna, bowiem dawne "ptaszniki", ktore przybyly z kontynentu do Irlandii, z cala pewnoscia nie były jednobarwne. Na wszystkich starych obrazach mozemy zobaczyc dlugowlose psy mysliwskie masci czerwono-bialej. Jednak wraz z powstaniem Irish Red Setter Club psy te zaczely znikac w Anglii i okolo roku 1920 uznano je za odmiane calkowicie wymarla. Okazalo sie jednak, ze w Irlandii zyja jeszcze pojedyncze osobniki. Irish Kennel Club zarejestrowal odmiane czerwono-biala i od tej pory hodowcy mogli wedlug uznania krzyzowac ze soba obie odmiany.
W 1944 roku zalozono w Irlandii klub, ktorego celem mialo byc uratowanie odmiany czerwono-bialej. Niestety na niewiele sie to zdalo i pod koniec lat 60-tych XX wieku do ksiegi hodowlanej wpisywano zaledwie 7 czerwono-bialych szczeniąt. Powolano zatem do zycia komitet, ktorego zadaniem bylo opracowanie planu hodowlanego tej odmiany setera. Rasa znalazla zapalonych milośnikow i udalo sie ja uratowac od calkowitego wyginiecia.
W 1989 roku FCI uznalo setera bialo-czerwonego jako wlasciwa rase.
(JARDA Rysi Wykrot --> [link widoczny dla zalogowanych])
(JARDA Rysi Wykrot) |
|
, a ja nie mam 